طبقه بندی سبک یادگیری یادگیرنده با توجه به IQ و استرس بر مبنای EEG (مقاله روانشناسی)

عنوان انگلیسی مقاله: Learners’ Learning Style Classification related to IQ and Stress based on EEG
عنوان فارسی مقاله: طبقه بندی سبک یادگیری یادگیرنده با توجه به IQ و استرس بر مبنای EEG
دسته: روانشناسی
فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 9
_______________________________________
چکیده
اهمیت شناسایی سبک یادگیری (LS) یادگیرنده برای تضمین موفقیت در یک فرایند آموزش و یادگیری ضروری است. درعین حال، IQ و و ویژگی های شخصیتی نظیر استرس نیز در پژوهش های آموزشی مورد بررسی قرار گرفته اند و این پژوهش ها در تلاشند تا به طور دقیق تری یادگیرندگان را بشناسند. با این وجود، این تلاش ها معمولاً به آزمون روانشناسی محدود می گردد. با ظهور تکنولوژی برق نگاری مغز (EEG) می توان مستقیماً به مشخصه های مغزی یادگیرنده دسترسی پیدا کرد و و نتایج می توانند با آزمون های مرسوم مورد پشتیبانی قرار گیرند. در این مطالعه، شرکت کنندگان (n=80) با استفاده از پرسشنامه سبک یادگیری کلب (KLSI) به سبک های یادگیری واگرا، جذب کننده، همگرا یا انطباق دهنده گروه بندی می شوند. درنتیجه، سیگنال های مغز آن ها با استفاده از EEG در حالت چشمان باز و چشمان بسته ثبت گردید. ابزار آماری SPSS 16 با هدف تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از تحلیل خوشه ای دو مرحله ای، مجموعه های داده ای EEG شرکت کنندگان برای LS مربوطه طبقه بندی گردید. سپس دسته آلفا برای ارتباط بین LS، IQ و استرس  انتخاب گردید. این مطالعه نتیجه گرفت که سبک واگرا، سبک یادگیری با بالاترین IQ می باشد درحالیکه سبک همگرا و واگرا سبک های در معرض استرس هستند.

سبک یادگیری

نتایج پیشرفت های علمی در حیطه هوش و ذستاوردهای علمی گذشته، گسترده تر شده است. درحقیقت، مفاهیم زیادی از قبیل ادراک کنترل تحصیلی و انگیزه تحصیلی در رابطه با یادگیری وجود دارند که درهنگام دلسردی درمورد برتری تحصیلی باید مدنظر قرار داد (Cassidy و Eachus، 2000). یکی از مفاهیم مهمی که نکات ارزشمندی را در یادگیری به همراه داشته است، سبک یادگیری (LS) است. LS به این مفهوم اشاره دارد که افراد نسبت به اینکه چه حالتی از آموزش و مطالعه برای آن ها اثربخش تر است، با یکدیگر متفاوتند (Kolb، 1984). همچنین فرایندی تعریف می گردد که یک شخص از طریق آن دانش یا مهارت را از طریق درک و حفط اطلاعات کسب می نماید (Adesunloy و همکاران، 2008). پژوهش ها و اقدامات آموزشی نشان داده است که زمانیکه فرایند آموزش با سبک های یادگیری متفاوت دانش آموزان همراه است، یادگیری ارتقاء می یابد (Buch، 2002). 

ادامه دارد (Full-text)

رابطه شوخ طبعی با سلامت روانی در دانشجویان

فرمت فایل: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

مقدمه

مزاح به عنوان یکی از ویژگیهای شخ+صیتی انسان، کیفیتی منحصر به نوع آدمی است. اگر چه ارائه تعریف دقیقی از مزاح دشوار است، اما حتی در تمدنهای باستان نیز در این باره نظرات و مطالب گسترده ای مطرح شده است. مثلاً در کتاب عهد عتیق، پندی به این مضمون وجود دارد که «دلی شاد به خوبی یک طبیب کار می کند» افلاطون، ارسطو و اندیشمندان و فلاسفه سایر اعصار و قرون نیز درباره مزاح به اظهار نظر پرداختند. در متون احادیث اسلامی نیز روایاتی از پیامبر و ائمه وجود دارد که حاکی از تأثیرات مثبت مزاح در زندگی مؤمنان است. در روایاتی از پیامبر اکرم (ص) ایشان فرموده اند «هیچ مؤمنی نیست جز این که او را شوخی و مزاح است». 

ادامه دارد (Full-text)

ترجمه مقاله لاتین افسردگی

عنوان انگلیسی مقاله: The role of major depression in neurocognitive functioning in patients with posttraumatic stress disorder

عنوان فارسی مقاله: نقش افسردگی عمده، در عملکردهای عصبی بیماران با اختلال استرس پس از سانحه

دسته: روانشناسی

فرمت فایل ترجمه شده: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 10

_______________________________________

چکیده

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال افسردگی عمده (MDD) اغلب اوقات همزمان با هم و بعد از تجارب آسیب زا بروز می کند و در بهم ریختگی های عصبی نیز، در فاکتور حافظه کلامی و عملکرد اجرایی نقش مشترک دارند. به هر صورت، تلاش مختصری در ارزیابی منظم نقش تشخیص MDD همراه، در مطالعات عصب شناختی در مورد افرادی با عارضه PTSD، صورت گرفته است.

هدف: هدف این تحقیق، بررسی کاستی های عصب شناختی در بیماران PTSD همراه با و یا بدون MDD می باشد. ما فرض را بر این گذاشتیم که بیماران PTSD با MDD همراه (PTSD+MDD) به طور مشخص، کارایی پایین تری در حافظه کلامی و عملکردهای اجرایی نسبت به بیماران PTSD بدون MDD همراه (PTSD-MDD) از خود نشان می دهند.

روش: بیماران شرکت کننده در این تحقیق شامل 140 نفر بیمار سر پایی می باشد که یک نشانه از اختلال PTSD را بعد از بروز یک سانحه ساده آسیب زا داشته اند  و در گروه کنترل، در انواع مختلف درمان شرکت کرده اند.

داده های پایه عصب روان شناسی (اعصاب و روان)، بیماران با (PTSD+MDD (n=84 و بیمارانی با (PTSD-MDD (n=56 را با هم مقایسه کرده است.

نتایج: بیماران PTSD+MDD دارای کاستی های حافظه کلامی شدیدتر، در یادگیری و بازیابی کلمات، نسبت به بیماران با عارضه PTSD هستند. هیچ تفاوتی میان دو گروه در یادآوری یک پاراگراف منسجم، تشخیص و تغییر میزان توجه و تداخل های  شناختی وجود ندارد.

نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که، بروز MDD همراه، با مشخصه های عصبی با آسیب دیدگی بیشتر، ارتباط دارد البته در این بین تفاوت هایی در مورد فاکتور حافظه کلامی و نه در مورد  فاکتور عملکردهای اجرایی وجود دارد. از نقطه نظر بالینی، آگاهی نسبت به عملکردهای مشخص حافظه کلامی در افرادی با PTSD و MDD همراه محدودتر می باشد و می تواند با نتایج درمانی ضایعه روحی، که عمدتا بردرمان روانی متمرکز است، مرتبط باشد.

کلمات کلیدی: عصب شناختی، شناختی، PTSD، اختلال افسردگی 

ادامه دارد (Full-text)

مهارتهای مدیریت و مقابله با استرس

فرمت فایل: فایل Word ورد 2007 یا 2003 (Docx یا Doc) قابل ویرایش

مقدمه

انسان در زندگی روزمره خود با استرس ها و فشارهای متعدد روبرو است. دوران نوجوانی که از آن به نام دوره بحران طوفان و استرس تا دوره زایش دوباره یاد کرده اند. یکی از حوادث پراسترس زندگی هر فردی نوجوانی او است. نوجوان در این دوره از طرفی با گذر از دوره کودکی به بزرگسالی با تغییرات وسیع جسمانی و رشد شناختی مواجه بوده و از طرف دیگر با مسائلی همچون رشد هویت، دستیابی به استقلال از خانواده در عین حفظ ارتباط با آن، پذیرفتن نقش های اجتماعی در ارتباط با گروه همسالان و تصمیم گیری درباره آینده و شغل روبرو است. دوران نوجوانی زمان کشف یا آگاهی از ارزشهای فرهنگی و معنوی ودوران تضادها وتعارض ها، تخیل و رویاها و مشکلات و مسائل اوست. استرس های نوجوانی گستره ای از وقایع روزمره ای همچون، انجام ندادن تکالیف مدرسه، نداشتن آمادگی کافی برای امتحان، گم کردن وسایل و اختلاف با دوست همکلاسی تا وقایع عمده ای همچون طلاق والدین، اعتیاد یکی از والدین، بیماری یا مرگ یکی از اعضای خانواده را دارد. به اعتقاد هولمز و راهه (1967) هر حادثه ای که نیاز به سازگاری قابل ملاحظه ای در زندگی فرد داشته باشد ممکن است استرس زا باشد. آنچه که این موضوع را با اهمیت تر جلوه می کند، شیوه کنار آمدن با این عوامل استرس زا است. برخی افراد به هنگام وقوع مشکل تمام نیرو و اندیشه خود را در جهت حل مشکل بسیج می نمایند و برخی بر عکس به عوارض و پیامدهای مشکل می پردازند به گونه ای که تنها سعی می کنند از پیامدهای هیجانی آن بکاهند، در حالی که مشکل همچنان به قوت خود حل نشده باقی است. در هر صورت، استرس بر این دو دسته افراد آثار متفاوتی بر جای می گذارد. دسته اول افرادی سازگارتر کم استرس تر و خوش بین ترند چون به مشکل به عنوان موضوعی حل شدنی می نگرند و دسته دوم رنجورتر مضطرب تر، افسرده تر و بدبین ترند چرا که استرس ها را همچون کوهی که سایه خود را بر زندگی آنها گسترانیده، می بینند. در این میان نوجوانان با دلمشغولی هایی همچون تکلیف مدرسه، سازگاری با گروه همسالان، برآورده کردن تقاضاهای والدین، انتخاب رشته تحصیلی و آمادگی برای کنکور دانشگاه و اندیشیدن به آینده تحصیلی و شغلی مواجه اند که هر یک به نوبه خود فشار روانی عدیده ای را به زندگی شان تحمیل می کند. در این میان آنچه که اهمیت و ضرورتش را نمایان می سازد قدرتمند کردن نوجوانان به شیوه ها و راهکارهایی صحیح در جهت کنار آمدن با این مسایل استرس زا است، تا بتوانند از این مراحل با حفظ سازگاری و سلامت روان عبور کرده و با مشکلات به عنوان پدیده هایی حل شدنی مواجه شوند، نه آنکه از آنها اجتناب کنند. 

ادامه دارد (Full-text)